หลวงปู่บรรณ นักบุญแห่ง ภูด่านแต้ จ.สกลนคร หลวงปู่บรรณ ฑีฆายุโก วัดภูด่านแต้ อำเภอนิคมน้ำอูน จังหวัดสกลนคร พระสุปะฏิปันโน หรือ พระผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ รูปนี้ จนมีคำกล่าวจากผู้เลื่อมใสศรัทธาว่า “ในชีวิตนี้ อยากจะไปกราบท่านสักครั้งหนึ่ง” และเหตุใดจึงมีคำกล่าวเช่นนั้น ติดตามได้ในบทความครับ
ประวัติหลวงปู่บรรณ
หลวงปู่ท่านเดิมชื่อว่านาย บรรณ เหมะธุลิน เกิดเมื่อปีพุทธศักราช 2475 ที่ตำบลวาริชภูมิ อำเภอวาริชภูมิ จังหวัด สกลนคร โดยพื้นเพครอบครัวของท่านนั้นประกอบอาชีพทำไร่ทำนา ซึ่งฐานะทางบ้านของท่านนั้นถือได้ว่ายากจนแต่ตัวท่านเองนั้นไม่ได้ย่อท้อและเป็นผู้ที่ฝักใฝ่ทางธรรมตั้งแต่สมัยเด็ก ตัวท่านไม่เหมือนเด็กคนอื่นเพราะเด็กคนอื่นจะชอบเล่นแต่ท่านจะชอบเข้าวัดฟังธรรม และ วัยเด็กของท่านนั้นท่านได้มีโอกาสอุปฐากดูแลหลวงปู่มั่น ภูริทัติโต ในขณะที่หลวงปู่มั่นท่านธุดงค์มาอยู่ที่ท้ายหมู่บ้านของท่าน และวัยหนุ่มท่านได้อุปสมบท ณ วัดบ้านธาตุ จังหวัดสกลนครหลังจากอุปสมบทแล้วท่านได้ศึกษาพระปริยัติธรรมอย่างจริงจังตั้งมั่นและได้บำเพ็ญเพียรในถ้ำภูอ่างศอ อำเภอวาริชภูมิจังหวัดสกลนครนานถึง ห้าพรรษาแต่แล้วท่านก็ต้องจำใจลาสิขาบทเนื่องจากความยากจนที่กดดันให้ต้องออกมาช่วยบิดาและมารดาทำมาหาเลี้ยงชีพ เมื่อปีพุทธศักราช 2501 หลังจากเวลาผ่านไปเนิ่นนานเมื่อบิดาและมารดาของท่านได้เสียชีวิตลงท่านจึงได้หันหน้าเข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์อีกครั้งในปีพุทธศักราช 2541 ณ พระอุโบสถวัดสะแก้ววารีราม ตำบลวาริชภูมิ อำเภอวาริชภูมิ จังหวัดสกลนคร โดยมีพระอุปัชฌาย์คือ พระครูประจักษ์กิจจาทร หลังจากที่ได้บวชแล้ว ท่านก็ได้ไปศึกษาวิชาสมุนไพรและด้านวิทยาคมกับพระอาจารย์หนูเนียม และท่านก็ปฏิบัติกัมมัฎฐานและถือความสันโดษมุ่งหาทางดับทุกข์ ปฏิบัติแบบเดิมพันด้วยชีวิตบางครั้งไม่ฉันอาหารท่านฉันแต่น้ำ บางครั้งถึงกับนำไม้ง่ามมาชันคางไว้เพื่อไม่ให้หลับในการปฏิบัติขณะเริ่มต้นจนท่านตั้งมั่นและไม่ย่อท้อต้องรู้แจ้งเห็นจริงในธรรมะของพระพุทธเจ้าในปัจจุบันท่านเป็นเจ้าอาวาสวัดภูด่านแต้ จังหวัดสกลนคร หลวงปู่ท่านเป็นพระที่สมถะเรียบง่ายมีเมตตาสามารถเข้าไปกราบท่านได้ แต่สำหรับใครที่เป็นคอหวยแอดแนะนำให้อ่านบทความนี้ด้วยนะครับ >> “พระธาตุวาโย” ทำไมถึงเป็นกระแสในช่วงนี้?
พระผู้ทรงอภิญญา
ในขณะที่หลวงปู่บรรณ ท่านได้บำเพ็ญเพียรจนได้อภิญญา ขณะนั้นมีพระรูปหนึ่งคือพระมหาบุญมีป่วยเป็นเนื้องอก ที่กำลังจะกลายเป็นมะเร็งพระมหาบุญมีท่านได้ฝันเห็นพระองค์หนึ่งมีอายุแล้ว ท่านจึงดั้นด้นมาที่วาริชภูมิโดยสุ่มตามเวรตามกรรมที่กระทำมา เนื่องจากในฝันพระที่มาหาท่านนั้นได้กล่าวเป็นภาษาอีสาน ท่านจึงสุ่มมาที่วาริชภูมิเมื่อมาถึงท่านได้ถามเด็กที่ในหมู่บ้านที่ท่านมาถึงนั้นว่ามีพระแก่ๆห่มจีวรเก่าๆบ้างไหมเด็กๆจึงตอบว่าไม่มีครับมีแต่ฤาษีบรรณท่านอยู่บนเขา พระมหาบุญมีจึงได้ขอให้เด็กๆนำทางไปให้เพื่อที่จะขอกราบ ฤาษีบรรณ ตามที่เด็กๆได้กล่าวถึงเมื่อไปถึงจึงพบว่าหลวงปู่ได้รอท่านอยู่แล้ว หลวงปู่จึงเรียกท่านมหาบุญมีว่ามหามาแล้วขึ้นมาก่อนท่านมหาบุญมีเมื่อขึ้นไปแล้วด้วยความตื้นตันใจกำลังจะก้มลงกราบหลวงปู่ แต่หลวงปู่ได้กล่าวออกมาว่า มหาอย่าเพิ่งกราบปู่นะปู่ยังไม่ได้ห่มจีวรท่านมหาบุญมีจึงเกิดปิติและคิดไปว่าพระอยู่ในป่าแท้ๆทำไมถึงรู้พระธรรมวินัยเมื่อท่านพระมหาบุญมีได้กราบหลวงปู่แล้วได้เจอเรื่องประหลาดใจหลายอย่างซึ่งเป็นไปตามความฝันของท่านจากนั้นท่านพระมหาบุญมีจึงกราบขอเป็นเป็นศิษย์ของหลวงปู่ หลวงปู่ท่านยังได้ใช้ใบอังกาบหนูรักษาโรคมะเร็งของพระมหาบุญมีจนหาย หลวงปู่ท่านปฏิบัติพระกัมมัฏฐานเป็นนิจและยังได้นิมิตรเห็นโบสถ์เก่า ซึ่งก็คือ โบสถ์เก่าเมืองบางขลัง จังหวัดสุโขทัยหลวงปู่ท่านจึงได้เพ่งจิตไปดูและทราบได้ด้วยอภิญญาญาณว่า พระมหาบุญมีที่อุปฐากท่านเป็นผู้สร้างวัดแห่งนี้ตั้งแต่ชาติปางก่อน ท่านจึงได้ให้พระมหาบุญมีมาบูรณะโบสถ์เก่าแห่งนี้ขึ้นมาใหม่จนเป็น วัดโบสถ์เมืองบางขลัง จังหวัดสุโขทัยที่มีชื่อเสียงในปัจจุบัน
ร่วมบุญพระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ
เรื่องราวปาฏิหาริย์ต่างๆของหลวงปู่บรรณนั้น ยังมีอีกหลายเรื่องราวที่ผู้ศรัทธาท่านได้พบได้เจอ เรียกว่าหากผ่านไป จังหวัดสกลนคร แวะไปกราบไปร่วมบุญกับท่านได้ ปัจจุบันโบสถ์ที่กำลังสร้างจวนจะแล้วเสร็จ สามารไปแวะเยี่ยมชม ร่วมทำบุญได้ครับ อย่าลืมติดตามข่าวสารดีๆจาก คนมีดวง อัพเดตข่าวสารสำหรับสายมู
